Η  δημιουργία του Σύμπαντος, όσο  και αν είναι όπως  το γνωρίζουμε   και το ερμηνεύουμε  σήμερα  εκ  του  αποτελέσματος , και ιδιαίτερα της ζωής επί της Γης, απασχόλησε ευ­θύς αμέσως τον άνθρωπο, αμέσως μό­λις έφαγε από το δένδρο της γνώσης», δηλαδή συνειδητοποίησε την ύπαρξή του, και ανάλογα με την, κατά καιρούς    κα περιοχές, πνευματική του στάθμη, ή κατά κλά­δους απασχολήσεις, ερμήνευσε το μυ­στήριο της Δημιουργίας κατά διαφο­ρετικούς τρόπους. Στη διαφορά των τρόπων και των απόψεων, συνετέλεσε και το σημείο της Γης όπου κατοικού­σε, γιατί αλλιώς φτάνουν σε κάθε ση­μείο οι ηλεκτρομαγνητικές ροπές, οι οποίες δημιούργησαν αρχικά τις σκέ­ψεις και τις ιδέες. Γι' αυτό έχουμε διά­φορες Θρησκείες και μύθους.Παρ όλα αυτά νέχρι  σήμερα κανείς δεν ξέρει -πέραν των υποθέσεων- πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν,  σε  ποιο  χώρο  βρίσκεται, πόσο  είναι και  δεν ξέρουμε   αν και πότε  ο άνθρωπος  θα το μάθει.

     Στην κυρίαρχη περίπτωση απέδωσε  τη δημιουργία σε μια υπέρτατη δύναμη, ή αιτία, την ο­ποία ονόμασε Θεό.Η οποία εκ των αποτελεσμάτων αποδεικνύται ότι  είναι το  ίδιο  το  Σύμπαν-  αλλά ποιο είναι; Και είπε: Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην ο Θεός». Λόγος όμως δεν είναι μόνο η ομιλία, αλλά το πηλίκο των διαιρέσεων μεταξύ των κοσμικών κύκλων του Σύμπαντος. Είναι το σύνολο των διασταυρώσεων και προεκτάσεων των ηλεκτρομαγνη­τικών ροπών και φωτοβολιών, που άρ­χισαν να δημιουργούν με την αμοιβαία έλξη τους τα ουράνια σώματα, μετά την πιθανολογούμενη τρομακτική έ­κρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν, το Γαλαξία μας, το πλανητικό μας σύ­στημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα και από το οποίο ξεκινάμε.Αυτή  τη δύναμη την  ονόμασε   Θεό, θεό  ζώντων όχι  νεκρών: Ιησούς Κατά Ματθαίο 22:28-32 Απαντώντας  στους Σαδουκαίους  , τους είπε: Πλανιέστε, επειδή δεν γνωρίζετε τις γραφές ούτε τη δύναμη του Θεού. Δεδομένου ότι, υ  κατά την ανάσταση ούτε νυμφεύονται ούτε νυμφεύουν, αλλά είναι σαν άγγελοι του Θεού στον ουρανό. κατά την ανάσταση ούτε νυμφεύονται ούτε νυμφεύουν, αλλά είναι σαν άγγελοι του Θεού στον ουρανό.  δεν διαβάσατε αυτό που ειπώθηκε σε σας από τον Θεό, λέγοντας: «Εγώ είμαι ο Θεός τού Αβραάμ, και ο Θεός τού Ισαάκ, και ο Θεός τού Ιακώβ»; Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών.». Διότι  οι δυνάμεις του  σύμπαντος  μόνο  σε  ζώσα ύλη,ακτινοβολίες, μαγνητισμούς  πνεύματα  μπορούν  να επιδράσουν.

          Αυτές οι τεραστίας ισχύος ροπές, που κρατούν τους πλανήτες μετέωρους/ ο εν ύδασι την Γην κρεμάσας ή  κρεμάζων  γην εξ  ουρανού,  περιστρεφόμενους σε αρμονικές θέσεις μεταξύ τους και που αποτελούν τον «Θείον Λόγον», δημιούργησαν τη ζωή της Γης όχι τυχαία. 'Ηταν πεπρωμένο να δημιουργηθεί το είδος αυτό της ζωής, λόγω της δημιουργηθείσης αρμο­νίας στο Σύμπαν και τις ιδιότητές της. Οι ραδιενεργές ακτινοβολίες που δι­ασταυρώθηκαν πάνω στη Γη, υπό κα­τάλληλες συνθήκες και επί ουσιών κα­ταλλήλων που αντιστοιχούσαν στις α­κτινοβολίες αυτές, δημιούργησαν την πρώτη ζώσα ύλη, τον πρώτο μονοκύτ­ταρο οργανισμό. Οι ίδιες ροπές, σε μια διχοτόμησή τους τον πολλαπλασία­σαν, τον κίνησαν προς διαφορετικά σημεία, τον έθεσαν υπό την επήρεια άλλων ηλεκτρομαγνητικών ροπών και διασταυρώσεων. Του άλλαξαν μορφή, τον κατέστησαν πολυκύτταρο και έτσι δημιουργήθηκαν με την πάροδο των χιλιετηρίδων τα διάφορα άλλα ορισμέ­να είδη ζωής, τα φυτά, τα ζώα, ο άν­θρωπος,  ο οργανισμός και οι επίκτητες δυνατότητες των οποίων άρχισαν πλέ­ον να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή και βελτίωση του είδους, ή αντίστροφα στην εξαφάνιση αυτών με βάση τις συ­νειδητώς  ή ασυνειδήτως λαμβανόμενες τάσεις των ηλεκτρομαγνητικών ρο­πών.

     'Ετσι, φθάσαμε στη μορφή του πα­λαιανθρώπου ή αρχανθρώπου απ' ό­που αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τον άνθρωπο κινούμενο μέσα στο σταυρό­λεξο της ζωής, δηλαδή των οριζοντίως και καθέτως λαμβανομένων ροπών, που προσπαθεί συνεχώς να ερμηνεύσει και να δαμάσει τη φύση του, να ανακα­λύψει τις πρώτες μορφές της δημιουρ­γίας, το μυστήριο της ζωής όπως θα αναληθούν στη  συνέχεια!

      Η ίδια πάντοτε αιτία, η ανοδική και καθοδική τάση των ροπών, η διασταύ­ρωση αυτών, η δημιουργία πνευματι­κών σχημάτων που αποτελούν τις εκά­στοτε ανακαλύψεις, είναι εκείνη που στους αιώνες οδήγησε τον άνθρωπο  στις εκάστοτε ανακαλύψεις,.  στις κα­τασκευές, στις ανθρώπινες δημιουργί­ες εν γένει, στις τέχνες, στις συνήθειες και δεν είναι τίποτε άλλο από ιδέες που υπήρχαν, υπάρχουν και Θα υπάρχουν στο σύμπαν, για να προκαλούν σήμερα τη μια εφεύρεση και αύριο την άλλη, πλέον σύγχρονη και  εξελιγμένη.

    'Ετσι ο άνθρωπος δεχόμενος τις φυ­σικές αυτές επιρροές, αφού κατόρθωσε να ανακαλύψει την ύπαρξή του, ξέφυγε από την άγνοια, συνειδητοποίησε το καλό και το κακό, αλλά έχασε τον πα­ράδεισο που του χάριζε η άγνοια. ξέ­φυγε από το ένστικτο, απέκτησε τη δύ­ναμη της νόησης και του ελέγχου της, άρχισε να αποκτά την εμπειρία, την πείρα, τη γνώση και τη συνείδηση. 'Ολα αυτά έγιναν σ' ένα προκαθορι­σμένο διάστημα, όσο χρειαζόταν για να ολοκληρωθούν οι κυκλικές κινή­σεις των αστέρων, που αντιστοιχούν στην ανθρώπινη κατασκευή και την ε­ξέλιξή της. Μετά από την ολοκλήρω­ση αυτών, ο άνθρωπος απέκτησε σω­στή κρίση.

     'Αρχισε να αποκτά ικανότητες ειδι­κές, ψυχικές, νοητικές και δυνάμεις φαντασίας και θέλησης (αποφυγή ε­πιρροών που δημιούργησαν το απωθη­μένο στο υποσυνείδητό του). Παράλληλα δεν παρέλειπε να αιτιο­λογεί στον εαυτό του την υπέρτατη αι­τία της δημιουργίας των φυτών, των ζώων, του ίδιου του εαυτού του, να στραφεί διαισθητικά σε όσα συνετέλεσαν στη δημιουργία τους και σε όσα δημιουργήθηκαν από αυτήν, να δημι­ουργεί τις τάξεις, τις ομάδες, τους κλά­δους απασχολήσεων και ενδιαφερό­ντων, των τεχνών, τα έθιμα, τις συνή­θειες κ.λ.π.

       Η κατάσταση, όμως, όλων αυτών, είχε σαν αποτέλεσμα την εξέλιξη του εγκεφάλου του κυρίως σε μέγεθος και στις έλικες, γεγονός το οποίο μαρτυρεί ότι το πνεύμα αυξάνεται εξελισσόμενο και δε διαγράφεται το προηγούμενο α­πό το νεότερο, αλλά επαφίεται και αυ­τό στο νόμο της ανακυκλύσεως, της αιτίας που το δημιούργησε. Γι' αυτό και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε ό­λους τους τομείς.

      Αλλά, η μη καταστροφή του δημι­ουργηθέντος πνεύματος συνεπάγεται συνέχεια αυτού και συνεχή ύπαρξη της μιας άκρης του στον εγκέφαλό μας.  'Ετσι βασισμένη σε νόμους καθαρώς  φυσικούς,  επιτακτικούς θα λέγαμε, έχουμε την αρχή του πολιτισμού, της ιστορίας του και της εξέλιξής του.

       Πάνω απ' όλα, η ανίκητη εκείνη δύ­ναμη, ο Θείος Λόγος, το σύνολο των αιτιών δημιουργίας και ανακαλύψεων, - που - είτε το ήθελε ο άνθρωπος είτε  όχι - του επεβάλετο και θα του επι­βάλλεται σαν θάλασσα που δεν μπορεί να χωρέσει σε μικρό δοχείο, την ασύλληπτη σοφία, σαν στοιχεία τα ο­ποία ο εγκέφαλός του, που έστω κι αν δημιουργήθηκε από αυτόν, δύσκολα  μπορεί να συλλάβει. Γιατί είναι ατέλειωτα και συνεχώς εναλλασσόμενα και μόνον υ­πό μία μορφή, προσωποποίηση, α­πεικόνιση και μία λέξη (ΘΕΟΣ) μπορεί να την καταλάβει, να την δεχτεί ανώ­δυνα ο εγκέφαλός του και να συμπορευτεί μαζί της, δια της λατρείας, δια της πίστης σε μία λέξη, η οποία στο υποσυνείδητο και το συνειδητό του εί­ναι γνωστή και ανεκτή, αποφεύγοντας έτσι την πλημμύρα των γνώσεων η οποία θα μπορούσε να τον  τρελάνει, εάν δεν ήταν έτοιμος οργανικά να την δε­χτεί. Αυτό που δεν μπορεί να γίνει σή­μερα από το ανθρώπινο σύνολο, αλλά  κάποια στιγμή  θα γίνει.

 

                    ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ,   Ο ΘΕΟΣ

 

      ΘΕΟΣ  - εκ  του  θέω =τρέχω-  είναι το σύνολο  της ύλης και της ενέργειας ολοκλήρου  του σύμπαντος, ή εν τέλει,  η έκφραση, η έκφανση   του   συνόλου της ύλης και της ενέργειας  του σύμπαντος, δύναμη ηλεκτρομαγνητικής υφής – πνευματικής- , που τελικά  καταλήγει  ανθρωπόμορφη. Ετσι όπως ακριβώς τη φανταζόμαστε ή τη διαισθανόμαστε, ή την έχουμε καθιερώσει.  Που πάντα  τρέχει, γι αυτό και ο Θεός  είναι πανταχού παρών  και τα πάντα πληρών.  Αυτή η δύναμη  κάθε λεπτό, κάθε ώρα, μέρα, χρόνο κλπ,  διαφοροποιείται ανάλογα  με τις θέσεις των ουράνιων σωμάτων, και επιδρά ανάλογα,  πρώτα στα ανθρώπινα  σύνολα, και μετά στα άτομα. Που με τη σειρά τους δημιουργούν  κι αυτά  μια  επίδραση,  που προστίθεται  σ αυτήν  του  σύμπαντος, γι αυτό  και  «Φωνή λαού-οργή θεού». Όμως  η χωρίς  ανθρώπινη συμμετοχή  παρουσία  του Θεού  είναι  στην   απόλυτη φύση.Είναι  θεός  ζώντων  και όχι  νεκρών!

   «Ο  Θεός  κατοικεί στο  απρόσιτον φως». Απρόσιτο με κάθε έννοια, μακρινό, πολύ καυτό,  πολύ εκτυφλωτικό  ή καθόλου ορατό κλπ. Ένα  τέτοιο φως έχει και ο ήλιος.Τον οποίο πολλές παλιές και νέες  θρησκείες  υπολογίζουν, ακόμα  και η  Χριστιανική.

     Τον οποίο από τα αρχαία χρόνια, αλλά ακόμα και σήμερα όλες οι θρησκείες, που είναι ταπεινή  ερμηνεία των μυστηρίων του Σύμπαντος, τον λαμβάνουν  υπ όψη τους κατά την εφαρμογή τους.

n       Πολλοί αρχαίοι Λαοί των είχαν σαν Θεό= Απόλλων,  Αμμων, Ρα  κλπ.

n       Στην Αρχαία Ελλάδα ,οι ναοί χτίζονταν  έτσι που το φως του ήλιου  να μπαίνει μέσα σ αυτούς.

n       Αλλοι Λαοί  άφηναν να μπαίνει μια αχτίδα  από τον εξωτερικό πυλώνα, έτσι που να διατρέχει όλο  το μήκος του  ναού.

n       Σήμερα οι πάντες, αδιακρίτως θρησκείας, όταν θέλουν να προσευχηθούν στρέφονται προς ανατολάς- Εβραίοι Χριστιανοί. Μουσουλμάνοι κλπ.

                                                              ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ
Όλοι μας έχουμε έναν Πατέρα, έναν Δημιουργό, ο οποίος μας δημιούργησε =το Σύμπαν, το σύνολο της ύλης, της ενέργειας,των ακτινοβολιών και του κυκλοφορουντως ανθρωπίνου  πνεύματος, που είναι αποτέλεσμα  των πρώτων-  μέθεξη -τηλεπάθεια ασυνέίδητη με την οποία επιδρα ο θεός επρεάζοντας ανάλογα τα πλάσματά του και με την οποία ακούει ττις  σκέψεις τους  και τη  φωνή  τους/φωνη λαού οργή θεού κλπ.βοηθάει ή τιμωρεί  τα π΄λάσματάτου.Εν τούτοις δεν είναι σκόπιμο να δημιουργηθεί μια παγκόσμια ανθρωπότητα με μια παγκόσμια θρησκεία, και να καταργηθεί η ατομική ιδιοτυπία, εφυία,δημιουργικότητα - κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετά ανιαρό-πληκτικό . Οι λαοί πρέπει να βαδίζουν και να εξελίσσονται, ο καθένας στο όνομα του Θεού του, έτσι όπως τον αντλαμβάνεται στο χώρο που γεννήθηκε ή ζει., χωρίς να παραγνωρίζει τη ίδια γεννεσιουργό αιτία,-Οι θρησκείες να μην αντιμάχονται η μία την άλλη, αφού οι ίδιοι κοσμικοί νόμοι ισχύουν για τα πάντα- κάτι που μόνο πολιτική ή εμπορική ή άλλη ρκετάλλευση και σκοπιμότητα μπορεί να έχει. Εμείς βαδίζουμε στο όνομα του Χριστού. Ο Χριστιανισμός ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ είναι τρεις από τις μονοθεϊστικές θρησκείες που ονομάζονται αβραμικές θρησκείες. Ονομάζονται έτσι γιατί σύμφωνα με τις γραφές τους έχουν την πηγή τους στην παράδοση του Αβραάμ. Υπολογίζεται πως πάνω από τον μισό πληθυσμό της γης πιστεύει σε μία από αυτές τις τρεις θρησκείες. Και οι τρεις γεννήθηκαν σε κοινό γεωγραφικό χώρο, την Ανατολή και συνυπήρξαν για αιώνες άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε όχι.     Σημασία πάντως έχει   ποα ερμνηνεία, ποα  θρησκεία  βρίσκεται πιο κοντά  στους  στους αστροβομικούς νόμους του  Σύμπαντος.

n       ΟΙ Χριστιανικοί ναοί έχουν το ιερό προς ανατολάς, γεγονός που σου δίνει τη δυνατότητα να προσανατολιστείς, που είναι ο βορράς κλπ.

n       Στα χριστιανικά νεκροταφεία  το κεφάλι του νεκρού  μπαίνει προς τη  Δύση, ώστε να  «βλέπει   την ανατολή».

n       Σε πολλές περιπτώσεις η Χριστιανική  Θρησκεία συσχετίζει  γεγονότα με άστρα: Γέννηση  =  άστρο Βηθλεέμ, Σταύρωση-Ανάσταση  μετά την πρώτη πανσέληνο  της  εαρινής ισημερίας ( Η Ισημερία  δημιουργεί  ένα σταυρό, φέρνει  αύξηση  του φωτός της ημέρας, και  μετά την πανσέληνο  επέρχεται η Χάση  και η Νέα Σελήνη, ένα είδος ανα-στάσεως.

  Πολλές  ψαλμωδίες  συσχετίζονται  με ουράνια φαινόμενα  όπως:

n       Κρεμάζων γην επ ουδενός  ( Ο μαγνητισμός την κρατεί).

n       Ο εν ύδασι  την γην κρεμάσας ( Το νερό είναι μέρος του φωτός, έχει δύο από τα στοιχεία του φάσματος).

n        Σε προσκυνείν τον ήλιον της Δικαιοσύνης.

n       Εγώ ειμί, το φως, και η αλήθεια και η ζωή.   Και  πολλά άλλα.

      Εδώ ας κάνουμε μια αστρονομική παρατήρηση. Στο  Σύμπαν, στο γαλαξία μας, στο πλανητικό μας σύστημα, το ένα ουράνιο σώμα, κινεί και τροφοδοτεί  το άλλο. Μοιάζουν με τα γρανάζια  ενός παλιού ρολογιού- ίσως αυτό  το πλανητικό σύστημα να έδωσε την ιδέα για την κατασκευή του.Μήπως  και όλες  οι κατασκευές  του  δεν  τη βάση τους  στους νόμους του  Σύμπαντος;

          Το άστρο  μας, ο ήλιος  έχει μια ισορροπία  μα το υπόλοιπο πλανητικό σύστημα. Αποτέλεσμα  των επιδράσεων του υπολοίπου Σύμπαντος. Είναι  άρα αντιπροσωπευτικός  αυτού  του Σύμπαντος.

     Το ανθρώπινο σώμα  κατά αμερικανό επιστήμονα είναι αντίγραφο της Γης. Μα μήπως κι η Γη δεν είναι  αυτή που κατά καιρούς της επιβάλει να είναι το τεράστιο Σύμπαν;

 

    Λέμε ότι ο άνθρωπος είναι εξομοίωση του Θεού. Αν λοιπόν Θεός είναι το Σύμπαν,σκεπτόμενο με τις εκφάνσεις του,  όπως το γνωρίζουμε μοιάζει «να σκέπτεται», τότε ο άνθρωπος είναι μια μικρογραφία του. Ετσι ο άνθρωπος, άσχετα με τη θρησκεία που πιστεύει, μοιάζει στο Θεό   όπως  και να τον  εννοεί.

    Κάθε «ον» και δη ο άνθρωπος διέπεται, επηρεάζεται, καθοδηγείται, εμπνέεται, σκέπτεται, δημιουργεί, ενεργεί ανάλογα με το «ζώδιο» του, που αποτελεί τα ληφθέντα δεδομένα της κατασκευής του, και αντιπροσωπεύει  ένα πολύ ελάχιστο μέρος αυτού. Λόγω   όλων  αυτών των δεδομένων  βρίσκει εφαρμογή  η αστρολογία.Ο    ι σκέψεις  οι  ενέργειες  και οι δραστηριότητες   των  ανθρώπων προστίθενται στις δυνάμεις  του  Σύμπαντος     επηρεάζοντας  αλλήλους  γι αυτό  και  φωνή  Λαού  οργή  Θεού.                                     

   Στο σημείο αυτό  πρέπει  να πούμε  ότι η αρμονία  του Σύμπαντος  του παρέχει  την ευχέρεια, εφ όσον βρίσκεται  σε «καλή ψυχική κατάσταση», να δρα αυτόβουλα, να νομίζει τον εαυτό του ισχυρό   και ανεξάρτητο, ως ένα σημείο, πέραν του οποίου θα έχει  την ακριβώς αντίθετη πορεία, μπορεί να  καθηλωθεί ή  να υποταχθεί  στο μοιραίο- ανάλογα με το πόσο μοιραίος είναι- μέχρις ότου  ή ίδια αιτία τον επαναφέρει σε καλή κατάσταση.ΘΗΜΗΘΕΊΤΕ τις περιπτώσεις   Τσαουσέσκου, Σανταμ Χουσείν, Καντάφι κλπ.

     Πρέπει να πούμε εδώ εν τάχει, ότι σαν ύλη, είναι ανεξάρτητο γήϊνο τεμάχιο, αλλά από ψυχοπνευματικής πλευράς, είναι μέρος του συνόλου  του Σύμπαντος,  που ακολουθεί  τις μεταβολές, κινήσεις και διασταυρώσεις των ακτινοβολιών του.

    Μοιάζει δηλαδή  ο άνθρωπος με μια τηλεόραση (σώμα) που χρειάζεται ρεύμα ( ατομικό ηλεκτρισμό – ακτινοβολίες = ψυχή) για να λειτουργήσει και να παρουσιάσει  το εκάστοτε έργο του (πρόγραμμα)  που μόνος του ή σαν σύνολο  διαμορφώνει (πομποί).

       Η  ψυχή  είναι μία και το πνεύμα ένα κοινό, εκείνα  του σύμπαντος που καθένας  δεσμεύει ξεχωριστά, και δημιουργεί  τη δική του ψυχή και πνευματική οντότητα, ανάλογα με τη ζωδιακή δομή του.

    Ετσι  διακρίνουμε  στον άνθρωπο το ένστικτο –εν εις τίκτω (μέσα μου γεννώ = Διαίσθηση τηλεπάθεια), την εμπειρία, την πείρα, τη γνώση, τη συνείδηση και τις ικανότητες, ειδικές, ψυχικές , πνευματικές, και τις δυνάμεις της φαντασίας ,της θέλησης (αποφυγή επιρροών), της ισχύος, της αναγνωρίσεως, ανάλογα με τις ανακυκλίσεις των ακτινοβολιών – και την επεξεργασία τους- που έχει δεχθεί στη ζωή του και έχει κάνει  καθένας.

  

                                                                                       ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Κάποιοι στην Ελλάδα και είναι πολλοί απ ότι φαίνεται, δηλώνουν άθεοι. Εχουν μάλιστα ιδρύσει  από το 2008 και την Ενωση Αθέων (ΜΚΟ)με εκατοντάδες μέλη από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό για τη διεκδίκηση και υποστήριξη των δικαιωμάτων τους;!.

Η Ένωση Αθέων   είναι ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο αφοσιωμένο στην προάσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων αθέων, τον διαχωρισμό εκκλησίας - κράτους και την εκκοσμίκευση της πολιτείας. Εδρεύει στην Αθήνα, έχοντας εκατοντάδες μέλη από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η Ένωση Αθέων οργανώνει δράσεις ενημέρωσης του κοινού,καταθέτει αιτιολογημένα αιτήματα στο ελληνικό κράτος σχετικά με την διασφάλιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων αθέων (απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών,παύση καταγραφής θρησκεύματος από δημόσια έγγραφα, πολιτική ορκωμοσία, όπως απορρέουν από τις ευρωπαϊκές οδηγίες και το Σύνταγμα, αδειοδότηση αποτεφρωτηρίου, εκδίδει δελτία τύπου προς ενημέρωση της ελληνικής κοινότητας αθέων καθώς και συμμετέχει σε σχετικές διαβουλεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, ενημερώνει το κοινό για τα δικαιώματα του, διαθέτοντας ενημερωτικό υλικό και εξειδικευμένη νομική πληροφορία, για τα ζητήματα που άπτονται των στόχων της.

Τέλος, έχει ανθρωπιστική δράση διοργανώνοντας την μόνιμη εκστρατεία «Κάνε Καλό Χωρίς θεό!» η οποία περιλαμβάνει μαζικές αιμοδοσίες, καθώς συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης (τροφίμων και ιματισμού) και διανομής τους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.Μάλλον  πρόκειται   για ένα είδος πολιτικής κίνησης.

Αν όμως ‘θΕΟΣ΄’ είναι το Σύμπαν που δημιούργησε τη ζωή,προγραμμάτισε την εξέλιξή της, και παρεμβαίνει συνεχώς σ αυτήν, αν είναι ο θεός των πνευμάτων / ζώντων/και πάσης σαρκός, τότε ποιος ο ισχυρισμός= ανύπαρκτος και ανεξέλεγκτος σκοπός της αθείας, αφού έτσι ή αλλιώς   παρέχει  ιδέες, επιδρά με  εκατομμύρια τρόπους στην καθημερινή ζωή τους    ρυθμίζει με κάποιους  τρόπους  την υγεία τους. υφίστανται τις θετικές ή αρνητικές επιδράσεις του Σύμπαντος ψάξτε  ήλιος  επιδράσεις- βιταμίνες και υγεία κλπ; Ολα αυτά  μαρτυρούν μαρτυρούν   πόση  ανάγκη  έχει ο άνθρωπος  από  μία ευμενή   δύναμη  που θα  δι΄έπει  τη  ζωή  του  και την οποία ονόμασε  Θεό. έννοια την οποία  δεν  δέσχονται οι   άθεοι  διότι  δεν  πιστεύουν  σε μετά θάνατον ζωή  ούτε   σε επιδράσεις   στη  γήινη  ζωή  τους .

Γι αυτό και έχει  μεγάλη σημασία  η κατάσταση στην οποία διαβιούν οι συνάνθρωποί μας.Φυσικά  δεν  επιδιώκουμε να θεοποιήσουμε  το   Σύμπαν που ούτε  ξέρουμε πόσο  είναι, ούτε  πάνω που  βρίσκεται, αλλά να  κατανοήσουμε  τη  σχέση μας  με  αυτό, την οποία καλή σχέση έτσι η  αλλιώς  χρειαζόμαστε. Τη  στιγμή  ξάλιστα που εκ του αποτελέσματος   αποδεικνύεται  πόσο  προηραμματισμένα   και αδιαράρακτα  λειτουργεί.

   Και δι όλους αυτούς τους λόγους όταν κανείς πιστέψει στον άνθρωπο είναι σα να πιστεύει στο Θεό.Και  αν έγινε  ο θεός άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος  Θεός/μεγας  Αθανάσιος/ όταν ο άνθρωπος υμνεί τον Θεόν  υμνεί τον εαυτό  του   και τους συνανθρώπους  του, κάτι  για το οποίο, πιστεύουμε, κανείς δεν θάχει  αντίρρηση αφού και οι άθεοι  όπως υποστηρίζουν,  επιδιώκουν το καλό,  αλλά χωρίς  Θεό.  είναι  όμως  ο  άνθρωπος   πάνω  από όλα;;;;;;;. Που  βασίζονται  οι   ανθρώπινοι  νόμοι;;;;

   Ο ΙΗΣΟΥΣ ήταν προορισμένος να αντιπροσωπεύει  μέγα μέρος  του  Σύμπαντος  γι αυτό και είναι ο υιός του Θεού, του  συνόλου. Γεννήθηκε  κάτω  από ιδιαίτερες  αστρικές συνθήκες, ανεπανάληπτες , που εξασφάλισαν  τη θεόσταλτη και  θεανθρώπινη παρουσία του, αντιπροσωπευτικός  του   αληθινού  ετήσιου  ουράνιου κύκλου γεννήθηκε  στην αρχή  του μεγαλώματος της ημέρας που  σημαίνει αύξηση της εβέργειας.Οι διάφοροι άγιοι-οι θαυματουργοί, και όχι οι ονομασθέντες-,  είναι πολύ  πιο δυνατοί σε «ενέργεια»  από τους κοινούς θνητούς. Είτε διότι την είχαν, είτε διότι τη διατηρούμε με τη  συνεχή μνημόνευσή τους.

   Μία εικόνα μπορεί να συγκεντρώσει «ενέργεια»  λόγω της εκπομπής ενέργειας  συνόλου ατόμων  προς αυτήν, και να την εκπέμψει  σε κάποιο ευαίσθητο άτομο (θαυματουργή).

 

 Ο άνθρωπος θέλει να υπάρχει ο Θεός, και μάλιστα  ανθρωπόμορφος-ίσως και να  είναι-, για να μπορεί να στηρίζεται σ αυτόν  και να τον επικαλείται  όταν τον έχει ανάγκη.

   Ωστόσο όλα όσα αναφέραμε  και  θα αναφέρουμε  στηριζόμενοι σε όσα  εκ  του  αποτελέσματος  προκύπτουν, για όλα άνθρωπο-ζώα-φυτά , φαντάζουν απίθανα και περίεργα μέσα  στην  απλή καθημερινότητά  μας. Κι όμως η καθημερινότητα  αυτή  ξεκινάει από πολύ μακριά, κάτω  από πολλούς  φυσικούς νόμους, που όσοι δεν είναι γνωστοί ονομάζονται υπερφυσικοί.

 

  Ο     σταυρός   των μαγνητισμών της  Γης, σύμβολο της  πίστης μας, πηγάζων 

από κοσμικές   αιτίες

 

    Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε  ότι  αυτό το πνεύμα του  Θεού, όπως τον  περιγράψαμε και τη  Σοφία του, συνέλαβαν κατά  καιρούς  διάφοροι άνθρωποι, από αρχαιοτάτων  χρόνων, πολλοί  από τους οποίους  θεωρήθηκαν   «θεοί»  ή  «ημίθεοι»  που διατύπωσαν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις  περί του μοναδικού θεού, πρόδρομες  της διδασκαλίας του Χριστού, όπως ο Ορφέας, ο Ασκληπιός (1500-1400 π.Χ), ώσπου φθάσαμε  στους   σοφούς της Αρχαιότητας   Σωκράτη, Πλάτωνα,  Αριστοτέλη, Θαλή Μιλήσιο, Πυθαγόρα Σάμιο, Ηράκλειτο, Ησίοδο, Δημόκριτο Αβδηρίτη, Ζήνωνα Ελεάτη, Αναξαγόρα   και τόσους  άλλους.  Μετά από αυτούς ήλθε ο θεάνθρωπος Ιησούς   με τη δική του  επικρατήσασα  διδασκαλία.   

ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ  ΤΟΝ  ΑΔΑΜ  ΚΑΙ ΤΟΝ  ΑΒΡΑΑΜ

 

Η ΙΟΥΔΑΙΚΗ ΚΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΑΝΙΚΗ  ΘΡΗΣΚΕΙΑ παραδέχονται   τον    ΑΔΑΜ   και την ΕΥΑ από την πλευρά του   οποίου  πλάστηκε  με τον όφι  την παρακοή  και την  απώλεια  του παραδείσου.ΤΟ ΙΣΛΑΜ =  ΚΟΡΑΝΙ: Ο Μωάμεθ δέχεται ότι ο ΑΛΛΑΧ/Θεός είχε προορίσει για την ανθρωπότητα την μονοθεΐα από την αρχή της δημιουργίας. Σύμφωνα με το Κοράνιο ο Θεός «παρήγαγε (δυνάμει) εκ της πλευράς των υιών του Αδάμ όλους τους απογόνους τους» και τους ρώτησε: «δεν είμαι εγώ ο Κύριός σας;» και αυτοί αποκρίθηκαν: ««ναι, το μαρτυρούμε, συ είσαι ο Ύψιστος» (σούρα 7,172). Αυτή είναι μια διαθήκη (mîthâq), την οποία συνήψε ο Θεός με τους ανθρώπους και με την οποία καθιέρωσε εξαρχής την θρησκεία της μονοθεΐας    ΑΥΤΟΥ.

Την    ύπαρξη  του  αΑβραάμ    παραδέχονται   ΙΟΥΔΑΙΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,

ο  ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ Το πρόσωπο του Αβραάμ (Ibrâhîm)                Ιμπραήμ έχει μεγάλη σημασία για την ισλαμική παράδοση. Στο Κοράνιο υπάρχουν ποικίλες παραδόσεις για τον Αβραάμ, και ορισμένες για τον γιο του Ισμαήλ (Isma‘îl) και την μητέρα του Άγαρ (Hâjar), διάσπαρτες σε διάφορα κεφάλαια και χωρία του Κορανίου. Το όνομα Αβραάμ απαντά 69 φορές στο Κοράνιο, και είναι το δεύτερο πιο συχνά αναφερόμενο όνομα προφήτη μετά από αυτό του Μωυσή (Mûsâ). Πολλές από τις διηγήσεις είναι σαφώς παρμένες από τα σχετικά για τον Αβραάμ κεφάλαια της Παλαιάς Διαθήκης (Γένεσις κεφ. 15‐  στην βιβλική παράδοση και στην κορανική, κι η Μπαχάι Πίστη. Υπήρξε φυσική συνέχεια της Μπαμπί Πίστη, που ιδρύθηκε στο Ιράν από τον Σαγιέντ Άλι-Μουχάμαντ Σιραζί.                                                                                                                                       

    Καταλήγοντας  θα επισημάνουμε ότι  θρησκεία, είναι η πιο απλή, η πιο ταπεινή  ερμηνεία των μυστηρίων του Σύμπαντος. Και επικρατέστερη  η  Ορθόδοξη Χριστιανική, όχι   γιατί είμεθα  Χριστιανοί,  αλλά  γιατί είναι   από  τη  φύση  της  έτσι, όπως ακριβώς την ορίζουν τα  μυστήρια  του Σύμπαντος   και  τη δίδαξε  ο ίδιος ο Ιησούς, κι όχι οι μεταγενέστεροι.

 

                                                                  ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

                                                          Δημοσιογράφος – Ερευνητής