Χολέρα

Χολέρα,ληστείες,κακοκαιρία, και άλλα

Οι εφιαλτικές στιγμές του Πειραιά

Επιδημία χολέρας έπληξε το 1854 τον Πειραιά, την Αθήνα κι άλλες πόλεις. Ο Πειραιάς την εποχή εκείνη έζησε μια από τις πιο εφιαλτικές του στιγμές.

Ο Πειραιάς το 1854 είχε και δεν είχε, εκείνο τον καιρό, δέκα χιλιάδες κατοίκους. Το σφύριγμα του τραίνου δεν ακουγόταν γιατί καμία σιδηροδρομική γραμμή δεν είχε ακόμη στρωθεί. Οι παράγκες ακμάζανε τότε, επειδή η συγκοινωνία της Αθήνας με τον Πειραιά, γινόταν από την Πειραϊκή οδό. Και συχνά ακουγόταν στο κατάστρωμα της εκείνους τους καιρούς ο καλπασμός των αλόγων της έφιππης χωροφυλακής, γιατί οι τολμηρότεροι ληστές κατέβαιναν κάποτε ως το δρόμο αυτό, για να γυμνώσουν τους διαβάτες. Δείτε και

Τα πρώτα χολερικά συμπτώματα φάνηκαν στον Πειραιά στις 25 Ιουνίου του 1854. Αλλά το φούντωμα της χολέρας έγινε στις 3 Ιουλίου.

Η αρρώστια στην αρχή είχε περιοριστεί μέσα στο γαλλικό και το αγγλικό νοσοκομείο. Πρώτη έξω από αυτό πέθανε από χολέρα μια εργάτρια του Πειραιά ως 30 ετών, κι αμέσως ύστερα ένα παιδί 16 χρονών.

Πέθανε ακόμη και μια άλλη γυναίκα, που είχε ανέβει στην Αθήνα από τον Πειραιά και η φοβερή αρρώστια την βρήκε στην πρωτεύουσα.

Όταν η επιδημία άρχισε να εξαπλώνεται περισσότερο, αποφασίσθηκε από το Ιατρο-συνέδριο ο αποκλεισμός του Πειραιά με στρατιωτική ζώνη. Το ιατροσυμβούλιο το αποτελούσαν τότε οι: Ι. Βούρος, Κωστής, Ρέζερ, Ηπίτης, Τράϊμπερ, Α. Βενιζέλος και Θεοφιλάς. Αλλά η απόφαση του αντί να ευχαριστήσει τους Αθηναίους αντίθετα, τους δυσαρέστησε και οι εφημερίδες είχαν γεμίσει από παράπονα «δια την παρεμπόδιση της συγκοινωνίας μεταξύ των δύο πόλεων». Πέρα βρέχει! λέγανε αμέριμνοι οι Αθηναίοι, χωρίς να καταλαβαίνουν το μεγάλο κίνδυνο, που τους απειλούσε. Δυστυχώς γι αυτούς ….έβρεχε πολύ κοντά.

Το κοινό δεν είχε γνώση της φοβερής αρρώστιας, με τις φριχτές συνέπειες της. Κι αυτή ακόμη η ονομασία της επιδημίας, δεν ήταν καλά-καλά γνωστή, αφού στις εφημερίδες εκείνου του καιρού άλλοτε γράφεται χολέρα, κι άλλοτε χολόροια και χολεριά.

Ενώ λοιπόν ακόμη στην Αθήνα δεν έχει φτάσει η χολέρα, στον Πειραιά τα κρούσματα της πολλαπλασιάζονται. Και όσοι προσβάλλονται από αυτή, πεθαίνουν σε λίγες ώρες. Οι Πειραιώτες τότε αρχίζουν να φεύγουν από την πόλη σωρηδόν. Πηγαίνουν στην Ύδρα, στην Αίγινα, στις Σπέτσες, στην Σύρο και στ' άλλα νησιά. Ο Πειραιάς ερημώνει και, τελικά μένουν σ' αυτόν 60 οικογένειες. Οι φτωχότερες.

Οι λίγοι γιατροί αξιέπαινα και με αυταπάρνηση, δίνουν τη βοήθεια τους στους αρρώστους. Διακρίθηκε μάλιστα ένας γιατρός, ο Βουσάκης, που εφάρμοσε μια δική του θεραπευτική για τη χολέρα, πολύ αποτελεσματική. Ο ίδιος γιατρός έκανε και μια έκθεση για τη θεραπευτική του μέθοδο στο υπουργείο των Εσωτερικών που δημοσιεύτηκε σ' όλες τις εφημερίδες.

Η ένταση της επιδημίας κρατάει ακόμη αρκετές μέρες με φονικώτατα αποτελέσματα, (στους 20 χολεριασμένους οι 18 πέθαιναν) κι έπειτα από λίγο, χάρη στη θεραπευτική Βουσάκη και στην αραίωση, του πληθυσμού τα κρούσματα λιγοστεύουν.

Από τις 20 Αυγούστου κανένα νέο κρούσμα δε σημειώθηκε. Και στα τέλη του ίδιου μήνα, η επιδημία εξαφανίστηκε εντελώς. Όσοι είχαν φύγει από τον Πειραιά, ξαναγυρίζουν σιγά-σιγά. Αλλά, από δω κι εμπρός αρχίζει ένας περίεργος κύκλος της αρρώστιας στον τόπο.

Η χολέρα «περιοδεύει» πλέον στη Σύρο, στο Ναύπλιο, στη Μύκονο, στην Αθήνα.

Δεν είναι ακριβώς γνωστό πώς η χολέρα μεταδόθηκε στην Αθήνα. Οι περισσότεροι έχουν την γνώμη, ότι το μίασμα της ήρθε από τη Σύρο, εξ αφορμής του εξής περιστατικού. Από το νησί αυτό στάλθηκε ένα κιβώτιο - που είχε μέσα τα ρούχα κάποιου που πέθανε από χολέρα - στην οικογένεια του, που έμενε στην πρωτεύουσα.

Η οικογένεια έδωσε τα ρούχα αυτά να τα πλύνει κάποια πλύστρα.

Αυτή κάλεσε και μια άλλη ομότεχνο της να τη βοηθήσει. Οι πρώτες που έπαθαν χολέρα, ήταν ακριβώς αυτές οι δύο γυναίκες.

Ύστερα, κάποια ύποπτα κρούσματα κατά τις αρχές Οκτωβρίου σημειωθήκανε και από νεκροψία που έγινε σε 4 νεκρούς, οι γιατροί βρήκαν σημεία επίφοβα. Σε λίγες μέρες, έπαθε χολέρα μια γυναίκα, που κατοικούσε στην οδό Λυσικράτους (Πλάκα), αλλά η άρρωστη σώθηκε.

Το επίσημο δελτίο σημειώνει: στις 19 Οκτωβρίου κρούσματα 18 και θανάτους 7, την 20ήν κρούσματα 10 και θανάτους 5, την 21 κρούσματα 14, θανάτους 8. Στις 22 του μηνός σημειώνονται 3 κρούσματα και 3 θάνατοι. Αλλά οι αριθμοί αυτοί είναι μικρότεροι από την πραγματικότητα. Από τις 28 του μηνός, η επιδημία αρχίζει να γίνεται ακόμη φοβερότερη. Και σα να μην έφθανε αυτό, η θεομηνία εκδηλώνεται και κατά ένα άλλο τρόπο: Μεγάλη θύελλα ξέσπασε στην πόλη την 31 Οκτωβρίου, με ραγδαιότατη βροχή και κεραυνούς, που σκοτώνουν τρία άτομα.

Στις 3 Νοεμβρίου σημειώνονται 20 κρούσματα. Πεθαίνουν ο επίσκοπος Άνδρου Προκόπιος, και ο βουλευτής Κυνουρίας Κοντάκης. Οι πολίτες εξακολουθούν να φεύγουν από την πρωτεύουσα. Αλλά μερικοί, γλιτώνοντας από την Σκύλλα, πέφτουν στη Χάρυβδι. Την Αττική τη μαστίζει ακόμη τότε η ληστεία. Ο καθηγητής της Χημείας του Πανεπιστημίου, Στρούμπος και κάμποσοι άλλοι, πηγαίνοντας με αμάξι στα Μέγαρα πιάστηκαν στο δρόμο από ληστρική συμμορία!

Στις 10 Νοεμβρίου, η επιδημία γίνεται ακόμη φρικτότερη. Την ημέρα εκείνη σημειώνονται 42 κρούσματα.

Αλλά το Δεκέμβριο η επιδημία κοπάζει. Δεν ακούσθηκε κανένα θανατηφόρο κρούσμα. Η πόλη ελευθερωμένη αναπνέει και στις εκκλησίες ηχούν τα ευχαριστήρια.

Πολλές φορές ο καιρός έχει παρουσιάσει έντονα ή περίεργα καιρικά φαινόμενα στην περιοχή της Αττικής και φυσικά και του Πειραιά. Εντονες βροχοπτώσεις, χιονοπτώσεις και καύσωνες. Ακόμη πολύ κρύο το καλοκαίρι και πολύ ζέστη το χειμώνα.

Οι σημαντικότεροι καύσωνες των τελευταίων ετών ήταν εκείνοι που σημειώθηκαν:

== τον Ιούλιο του 1977 (στις 10 Ιουλίου είχαμε 48 βαθμούς στο λεκανοπέδιο της Αττικής),

== τον Ιούλιο του 1987, ο πιο οδυνηρός, οπότε πέθαναν περισσότερα από 1.000 άτομα. Σε Αθήνα - Λάρισα στις 20-27/07/1987, η μέγιστη θερμοκρασία έφτασε στους 43.8,

== τον Ιούλιο του 1988, όπου στην Αθήνα για επτά συνεχείς ημέρες (από τις 3 ως 9 Ιουλίου) είχαμε μέγιστη θερμοκρασία που ξεπερνούσε τους 38 βαθμούς, με πιο ζεστή ημέρα στις 7 Ιουλίου του 1988 με τον υδράργυρο να «χτυπάει κόκκινο» στους 45 βαθμούς Κελσίου σε Αθήνα και Λάρισα.

== Το 1989-1990 στην Αθήνα είχε καταγραφεί ρεκόρ ξηρασίας με 40% λιγότερες βροχοπτώσεις από τις συνήθεις για την περιοχή.

== Στις 04-06/07/2000 και στις 26-27/07/2000, ο υδράργυρος «σκαρφάλωσε» στους 45,4 και 44,4ο

== Τα έτη 2002-2003, η κατάσταση ξηρασίας αντεστράφη και παρατηρήθηκε ρεκόρ βροχής- έβρεξε 2,5 φορές περισσότερο από τις συνήθεις τιμές.

== Στις 22-25/07/2007, το θερμόμετρο έφτασε ακόμη και στους 44,8ο C

== Αφόρητοι όμως ήταν και οι καύσωνες του 2007, και του 2009.

==== Το 1896,14 Νοεμβρίου, μια σφοδρή καταιγίδα έπληξε την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, και πλημμύρισαν Φάληρο, το Μοσχάτο τα Καμίνια και ο Ρέντης: πνίγηκαν 17 άτομα και καταστράφηκαν σπίτια και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις.

==== 5-6/11/1961: Μία από τις χειρότερες καταιγίδες που έπληξαν την Αθήνα και τον Πειραιά ήταν αυτή στις 5 και 6 Νοεμβρίου του 1961. 44 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους 300 τραυματίστηκαν ενώ 3700 έμειναν άστεγοι μετά από τις έντονες βροχές οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα να ξεχιλίσει ο Κηφισός ποταμός με αποτέλεσμα τα Λιόσια, το Περιστέρι, το Μπουρνάζι και το Μοσχάτο να πνιγούν στο νερό και στη λάσπη. Η ξαφνική νεροποντή έφερε την καταστροφή αφού χείμαροι νερού προερχόμενοι από την Πάρνηθα έπιαναν τον κόσμο στον ύπνο και ισοπεδώνουν τα πάντα στo πέρασμά τους. Δείτε και εδώ.

==== Το 1977, 2 Νοεμβρίου, πρωτοφανής θεομηνία (πλημμύρες,πνιγμοί και καταστροφές) πλήττει την Αθήνα και τον Πειραιά, από τον Κορυδαλλό μέχρι το Φάληρο και τον Πειραιά. Τότε τα νερά στον Ηλεκτρικό Σταθμό ανέβηκαν μισό μέτρο. Στις 11 το βράδυ για να περάσω από την Αγία Τριάδα προς Αγία Σοφία, αφού άφησα το αυτοκίνητό μου στο Δημοτικό, μπήκα στο νερό μέχρι τη μέση και περπάτησα μέσα σ αυτό προσεχτικά 1 ώρα. Στον Ηλεκτρικό Σταθμό, μέσα στο τραίνο, είχαν εγκλωβιστεί πολλά άτομα που προσπαθούσε να ελευθερώσει η Αστυνομία με επικεφαλής τον Αστυνομικό Διευθυντή Βασίλη Μπούσιο - η Πυροσβεστική που να πρωτοτρέξει. Τότε έχασαν τη ζωή τους 36 άτομα, πνίγηκαν σε υπόγεια στον Κορυδαλλό, σε αυτοκίνητα στο Ικόνιο και τα περισσότερα παρασύρθηκαν από χείμαρρους που δημιουργήθηκαν από τα ψηλά του Κορυδαλλού και του Κερατσινίου και έφτασαν στη θάλασσα, στο Φάληρο.

Την επόμενη μέρα, εργαζόμουν τότε στην ΥΕΝΕΔ, επισκέφτηκα με συνεργείο την περιοχή Καραϊσκάκη. Η καταστροφή ήταν βιβλική. Ολα τα καταστήματα πλημμυρισμένα. Περισσότερο επλήγησαν περιοχές του Πειραιά όπου σημειώθηκαν βιβλικές καταστροφές.

Σε πολλές συνοικίες πλημμύρισαν καταστήματα και αναρίθμητα υπόγεια αλλά και ισόγεια. Από τα νερά αποκλείστηκαν ολόκληρες περιοχές όπως το Νέο Φάληρο οι Τζιτζιφιές και ο Ταύρος, ενώ μεγάλες πλημμύρες σημειώθηκαν και στο Περιστέρι. Στο Μοσχάτο χρειάστηκε η βοήθεια του στρατού για να σωθούν χιλιάδες αποκλεισμένοι. Το ύψος του νερού σε πολλούς δρόμους ξεπέρασε το ενάμισυ μέτρο. Για πολλές ώρες η κυκλοφορία στην οδό Πειραιώς είχε διακοπεί. Κεραυνοί κατέστρεψαν τα τηλεπικοινωνιακά κέντρα της Αμεσης Δράσης στο Λυκαβητό και της Αμεσης Επέβασης στην Πάρνηθα. Συνολικά πλημμύρισαν 972 υπόγεια και 100 αυτοκίνητα παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά.

Στον Κορυδαλλό εκατοντάδες αυτοκίνητα ήταν αναποδογυρισμένα και σκεπασμένα με χώμα που είχαν μεταφέρει οι χείμαρροι των δρόμων.

Από τους μετεωρολόγους η καταιγίδα αυτή θεωρήθηκε σαν μητέρα όλων των μέχρι τότε καταιγίδων. Η φοβερή νεροποντή κράτησε από τις 6 το απόγευμα έως λίγο πριν τα μεσάνυχτα. (Δείτε και εδώ)

=== 21 Οκτωβρίου 1994, ο Ποδονίφτης ξεχειλίζει και στο πέρασμα του στέλνει στον θάνατο 17 ανθρώπους και καταστρέφει περιουσίες. Ηταν μια από τις χειρότερες καταστροφές που προκάλεσαν ακραία καιρικά φαινόμενα.

=== 8 Νοεμβρίου 2004 καταρρακτώδης βροχή προκάλεσε μεγάλες ζημιές σε σπίτια και μικρές επιχειρήσεις του Πειραιά, της Νίκαιας, του Αγίου Ιωάννη Ρέντη και του Κερατσινίου ενώ από τα ορμητικά νερά παρασύρθηκαν και καταστράφηκαν δεκάδες αυτοκίνητα. Eνα ποτάμι που κατέβηκε από τη Νίκαια και το Βώκο προκάλεσε τις καταστροφές.

==== 22 – 2-2013 Εκτεταμένα προβλήματα στην κυκλοφορία των οχημάτων, λόγω της συσσώρευσης υδάτων, αλλά και στην ηλεκτροδότηση προκάλεσε η ισχυρή βροχόπτωση που έπληξε το πρωί της 22 Φεβρουαρίου 2013 το Λεκανοπέδιο της Αττικής. Νεκρή μία 25χρονη από ανακοπή καρδιάς.

24-1-06 Οδός Εβρου 18-2-08 Λιμάνι και πλοία Σκιέρ σε δρόμο του Πειραιά Φεβ 2008

Φυσικά από τον Πειραιά δεν λείπουν τα χιόνια, που φτάνουν μέχρι το λιμάνι, σκεπάζοντας

και τα πλοία. Ομως δεν κρατούν πολύ. Η κυκλοφορία δυσκολεύεται μόνο ένα πρωϊνό, και ο

ερχομός τους φέρνει περισσότερο χαρά, παρά εμπόδια.