Είπαμε  ότι  μια ξεχωριστή περίπτωση  ήταν εκείνη  της  Ποριώτισσα  Αγγελίνας  Καρντέλη.

      Σχετικά  η  κα Αγγελική Βόσσου, προερχόμενη από την οικογένεια  Καλοκούβαρου- Δέδε, μας αφηγείται (2/2004):

      Η Αγγελίνα Καρντέλη, ήταν μητέρα της προγιαγιάς μου Μαρίας - που είχε παντρευτεί τον  Γιάννο Τσόπορη – και είχε γεννηθεί  γύρω στα 1825. Η Αγγελίνα λοιπόν, γύρω στα 1850 - έμεινε χήρα με 8 μικρά σχετικώς παιδιά. Ο άνδρας της Θανάσης  Καρντέλης πνίγηκε σε ναυάγιο, όταν βυθίστη­κε τα καΐκι του.

        Θεόφτωχη έμεινε η προγιαγιά, όμως δεν τόβαλε κάτω. Αν και ζούσαν στον Πόρο, στην Μπρίνια (μια βραχώδη άγονη περιοχή), άρχισε να κάνει εμπόριο, πηγαίνοντας στην Ύδρα με καΐκια, αγόραζε έπιπλα, γιατί στην Ύδρα υπήρχαν ωραιότατα έπιπλα φερμένα από τη Βενετία και το Παρίσι, και τα πουλούσε στην Αθήνα. Τώρα τι διασυνδέσεις είχε η Αγγελίνα και πώς τα κατάφερνε, τι να σας πω; Πάντως ήταν ντροπή εκείνο τον καιρό μια γυναίκα να ερ­γάζεται έτσι. Όλα αυτά λοιπόν τα απέκρυπτε η Αγγελίνα. Για να δικαιολογεί όμως τα ταξίδια της στην Αθήνα, έλεγε ότι πάει , γιατί ο θείος της από την Αμερική της έστελνε χρήματα που τα κατέθετε στο όνομα της Μαρίας, Κονδύλως, Μαριγώς, αναλόγως. Έκανε και τη σχετική διαφήμιση, ότι οι κόρες της δεν ήταν καθόλου άπροικες.

        Το κρέας εκείνο τον καιρό, ήταν δύσκολο να το αγοράσει κανείς και δυσκο­λότερο βέβαια για την Αγγελίνα. Μερικές φορές λοιπόν, όπως είχα ακούσει από τη γιαγιά μου, η Αγγελίνα σε κάποια απόσταση από το σπίτι της, φώνα­ζε, «Κονδύλω βάλε το κρέας να ψήνεται, θέλει πολλή ώρα να γίνει». Κρέας βέβαια δεν υπήρχε, μια φωτιά άναβε για να ξεγελάει τους γείτονες. Έκρυβε τη φτώχεια της, δεν ήθελε να την λυπούνται. Όταν παντρεύτηκε ο ένας γιος της, της ζήτησε καινούρια ρούχα για το γάμο. Η Αγγελίνα αρνήθηκε, λέγοντας του «με ρωτάς πώς εγώ τα βγάζω πέρα;» Ο γιος της τό­τε της είπε πως θα φύγει από την Ελλάδα. Η Αγγελίνα δεν τον πίστεψε, εκεί­νος όμως έφυγε στ' αλήθεια, άγνωστο πού πήγε. Μετά πολλά χρόνια, ο προπροπάππος μου Γιάννος τον συνάντησε τυχαία στο Παρίσι. Ο χαμένος γιος κατασυγκινήθηκε, έκλαψε, είπε πως ήταν νέος και άμυαλος τότε που έφυγε και παρακάλεσε το Γιάννο να φιλήσει τη μάνα και τα αδέλφια  του. Του είπε ότι ζούσε στην Γιουγκοσλαβία, έγραψε μάλιστα σ' ένα χαρτί τα ονόματα των παιδιών του.

     Την εποχή του Τίτο, Υπουργός του των Εξωτερικών ήταν ένας Καρντέλι, που δυστυχώς δεν ήταν και τόσο φίλος των Ελλήνων. Οι εφημερίδες, τότε, έγραφαν πώς είναι δυνα­τόν ο Καρντέλι να είναι «μισέλλην»_αφού ο πατέρας του ήταν Έλλην. Η γιαγιά μου πίστευε ότι  δυστυχώς αυτός ο «μισέλλην» ήταν ο πρώτος της εξάδελφος. Ισως  όμως και νάκανε λάθος.

      Όταν η Αγγελίνα πάντρευε μια κόρη, της αγόραζε μερικά έπιπλα και ρουχισμό. Αργότερα, όταν επρόκειτο να παντρευτεί άλλη κόρη έλεγε στον προ­ηγούμενο γαμπρό «δεν μου δίνεις τώρα αυτά τα επιπλάκια να παντρέψω την άλλη κόρη, εσύ μπορείς να αγοράσεις καλύτερα», και πράγματι αυτό γινόταν.

       Η γιαγιά μου η Αγγελική μου έλεγε, «μα ήταν τόσο χαριτωμένη η γιαγιά μας που παιδιά και γαμπροί ήθελαν να την έχουν στο σπίτι τους όσο γίνεται πε­ρισσότερο».

© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS.GR  Αναδημοσίευση  επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή  www.koutouzis.gr .

 Επιστροφή