τα   σπηλαια  θα   παραδοθουν  στο   κοινο   τελη   του   2006

  

  Η αξιοποίηση   του σπηλαίου  Κάψια

                                        Επιμέλεια  - φωτογραφίες : Νίκος Θεοδωράκης

 

      Χρειάστηκε να περάσουν 110 χρόνια (!!!) για να υλοποιηθεί το αίτημα των πρώτων ερευνητών του σπηλαίου Κάψια, που το 1892 ζητούσαν την άμεση ανάδειξη του. Το σπήλαιο με τους περίφημους σταλακτίτες, σε λίγο καιρό – ελπίζουμε - θα σταματήσει πλέον να ζει στην απομόνω­ση και την εγκατάλειψη, στις οποίες ήταν καταδικασμένο όλα αυτά τα χρόνια .

 

   ΑντικεΙμενο  του έργου, που ο επιλέξιμος   προϋπολογισμός του ανέρχεται στα  2.972.030,00 €, αποτελούσε η απαλλο­τρίωση του περιβάλλοντος χώρου καθώς και η εσωτερική διαμόρφωση της σπηλαιοδιαδρομής (φωτισμός, ηχητικά εφε και τεχνητή είσοδος). Επίσης η κατασκευή στον εξωτερικό χώρο του σπηλαίου κτιρίου ενημέρωσης των επι­σκεπτών του και σπηλαιολογικής εκπαίδευσης, κυλικείου και χώρου στάθμευσης.  

     Η "ΑΙΧΜΗ»  επισκέφτηκε τα σπήλαια του Κάψια μαζί με τον δήμαρχο Μαντινείας Γιώργο Τσαγγούρη. Μαζί περπατήσαμε τα 330 μέτρα των διαδρόμων τους. Φωτογραφήσαμε τους υπέροχους σταλακτίτες και σταλαγ­μίτες τους που σχηματίζουν εικόνες απίστευτης ομορφιάς και μείναμε έκθαμβοι από την ποικιλία των χρωμάτων και ανταυγειών πού σχηματί­ζουν, μόλις το στιγμιαίο φλας της φωτογραφικής μηχανής πέσει επά­νω τους! Με δυο φωτογραφικές μη­χανές "παγιδεύσαμε" την απείρου κάλους ομορφιά που συναντήσαμε από τα πρώτα πενήντα μέτρα της διαδρομής και απορήσαμε: για την απάθεια που είχαν επιδείξει μέχρι χτες όλες οι κυβερνηθείς και η Το­πικά Αυτοδιοίκηση νια την ανάδειξη τους.

       

             Γ. ΤΣΑΓΓΟΎΡΗΣ: ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΑΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ 350 ΧΙΛ €

 

    "Η ολοκλήρωση της ανάδειξης των σπηλαίων θα βοηθήσει σημαντικά στην αναβάθμιση της τουριστικής δραστη­ριότητας της περιοχής αφού θα αποτε­λέσει πόλο έλξης αφ' ενός για πολ­λούς επισκέπτες απ' την Ελλάδα και το εξωτερικό και αφ' ετέρου χώρος επι­στημονικής μελέτης και εκπαίδευσης μαθητών και φοιτητών", τόνισε στην "ΑΙΧΜΗ" ο δήμαρχος Μαντινείας και σημείωσε ότι η προστασία και η ανάδειξη των μνημείων φυσικού κάλους πέρα από χρέος της Πολιτείας, αποτελεί και βα­σική δραστηριότητα οικονομικής ανά­πτυξης, ενώ τόνισε και την ικανοποίηση του νια το γεγονός ότι είναι έτοιμες οι μελέτες.

 

                     ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ  ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ

 

     Η σύγχρονη ιστορία του σπηλαίου που παρουσιάζει όχι μόνο σπηλαιολο­γικό αλλά και ιστορικό ενδιαφέρον, ξεκινά το 1892, όταν γίνεται η πρώτη του εξερεύνηση από τους Γάλλους Γκαντουλώ και Βαλίς σε συνεργασία με τον τότε νομομηχανικό Αρκαδίας Ν. Σιδερίδη. Οι εξερευνητές μένουν έκ­πληκτοι από την μοναδική ομορφιά των σταλακτιτών, αλλά έντρομοι ανακαλύ­πτουν σε μία από τις τρεις αίθουσες κρανία και οστά ανθρώπων διαφόρων ηλικιών.

   "Ήταν ένα φοβερό θέαμα. Καμιά σαρανταριά κρανία ανθρώπινα και μακριά οστά ανακατεμένα,  υπήρχαν σε 2 - 3 μονοπάτια. Τα περισσότερα κρα­νία ανήκαν σε μικρά παιδιά. Πως αυτά τα άτομα μπήκαν μέσα ατό σπήλαιο και πως βρήκαν τόσο τραγικό ομαδικό θά­νατο;" καταγράφουν στην έκθεση - με­λέτη τους που δημοσιεύεται το 1911 στο γαλλικό περιοδικό SRELUNGA - οι πρώτοι ερευνητές του σπηλαίου. Η ο­μάδα θεωρεί ότι είναι απαραίτητη η αξιοποίηση του σπηλαίου και ζητά από την Εταιρία Σιδηροδρόμων Πελοπον­νήσου την κατασκευή ξενοδοχείου στον Κάψια και την οργάνωση υπηρε­σίας ξεναγών με σκοπό την ανάδειξη του.

 

              

          ΟΙ   ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ   ΕΡΕΥΝΕΣ  ΣΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ  ΠΛΟΥΤΟ

 

    Το 1976 ομάδα επιστημόνων αποτε­λούμενη από τον βιολόγο Αντ. Μπαρ-τσιώκα, τον γιατρό Κωνστ. Μερδενισιάνο και τον ανθρωπολόγο Κωνστ. Ζαφειράτο μελετούν τα ανθρωπολογικά ευρήματα και καταλήγουν ατό συμπέρασμα ότι τα οστά ανήκουν σε πιστούς, που πνίγηκαν στη μία και μοναδική με­γάλη πλημμύρα του σπηλαίου που συ­νέβη μεταξύ 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ, ε­νώ τελούσαν τα θρησκευτικά τους κα­θήκοντα. Δεν είναι γνωστό αν ήταν Χριστιανοί ή ειδωλολάτρες γιατί ενώ την ί­δια εποχή λειτουργούσαν οι κατακόμ­βες στη Μήλο (συνεπώς μπορεί να το χρησιμοποιούσαν Χριστιανοί), στην Αρ­καδία έχουμε το δεδομένο ότι οι κάτοι­κοι της περιοχής ήταν από τους τελευ­ταίους που ασπάστηκαν το Χριστιανι­σμό και μέχρι τον 5ο αιώνα έχουμε δείγματα τελετών αφιερωμένων στον Πάνα.

     Από τότε έγιναν πολλές προσπά­θειες αξιοποίησης του σπηλαίου - έ­χουν καταγραφεί προτάσεις της κοινοτικής αρχής του Κάψια το 1994, αλλά και ερωτήσεις στη Βουλή -από τους βουλευτές Πέτρο Κουναλάκη και  Σπύρο Δανέλλη (του Συνασπισμού) και Πέτρο Τατούλη (της Ν.Δ.) - οι οποίες, όμως έπεσαν στο κενό, καθώς η απά­ντηση του υπουργείου Πολιτισμού ήταν ότι "η επικινδυνότητα του σπηλαίου εί­ναι μεγάλη λόγω της σχέσης που υπάρ­χει μεταξύ του υδροφόρου ορίζονται και των καταβόθρων" και οποιεσδήπο­τε τεχνικές εργασίες δεν θα μπορού­σαν να αποκαταστήσουν την ασφάλεια των σπηλαίων.

      Βέβαια, η απάντηση αυτή έχει και τον αντίλογο της, αφού οι κάτοικοι του Κάψια και των Σημιάδων υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν τη θέση μιας μεγαλύτε­ρης καταβόθρας η οποία αποστράγγιζε όλη την περιοχή, την οποία, όμως, έφραξαν οι Τούρκοι φεύγοντας από την Αρκαδία, με σκοπό να πλημμυρίσει ο ο­νομαστός και παραγωγικός κάμπος του Κάψια και έτσι να εκδικηθούν τους κατοίκους του.

   Πάντως, το σίγουρο είναι ότι η σύ­ντομη ολοκλήρωση του έργου δημιουρ­γεί νέες ελπίδες στους κατοίκους που πιστεύουν ότι η αξιοποίηση του σπηλαί­ου θα δώσει νέα ζωή σε ολόκληρη τη Μαντινεία.

                                             ΑΙΧΜΗ  της  Αρκαδίας  φύλλο 136/ 26-10-2004       

 

 Κεντρική σελίδα